بنم بنو بنى
1. ⇒ بنو ⇒ بنى
بَنَا, aor. ـُ
اِبْنٌ
اِبْنٌ, held by some to be originally بَنَوٌ: see art. بنى.
بُنُوَّةٌ
بُنُوَّةٌ: see art. بنى.
بَنَوِيٌّ
بَنَوِيٌّ: see art. بنى.
بَنَا, aor. ـُ
اِبْنٌ, held by some to be originally بَنَوٌ: see art. بنى.
بُنُوَّةٌ: see art. بنى.
بَنَوِيٌّ: see art. بنى.