هبع
هبل
هبو
1. ⇒ هبل
هَبِلَتْ, inf. n. هَبَلٌ: see عَمِلَ.
8. ⇒ اهتبل
اِهْتَبَلَ: see 5 in art. حفو.
Root: هبل - Entry: 8.
―
Signification: A2
I. q. تَحَيَّنَ. (TA.)
هَيْبَلِىٌّ
هَيْبَلِىٌّ A Christian monk: see أَبِيلٌ.
مَهْبِلٌ
مَهْبِلٌ The place of gestation: see a verse cited voce مَحْبَلٌ.